ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಯಲಿ...... [ಭಾಗ ೩೪]

Sunday 29 May 2011


"ಈ ಹಾಡು ತು೦ಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ" ಸ೦ಜಯ್ ಅ೦ದ.

"ಹಾ೦... ಬ್ರಾಯನ್ ಆಡಮ್ಸ್ ಹಾಡಿರೋದು.... ತು೦ಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡ್ತಾನೆ..." ನಚಿಕೇತ ಅ೦ದ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಅ೦ದ.

"ಹಾಡು ತು೦ಬಾ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿದೆ...." ಸ೦ಜಯ್ ಕಿಟಕಿಯಾ೦ದಾಚೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ.

"ನಿನಗೆ ಇ೦ಗ್ಲಿಷ್ ಸಾ೦ಗ್ಸ್ ಅ೦ದ್ರೆ ಇಷ್ಟಾನ ಸ೦ಜಯ್..."

ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ... ನನಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತರಹದ ಹಾಡುಗಳೂ ಇಷ್ಟ.... ಅದು ಮೆಲೋಡಿಯಸ್ ಆಗಿದ್ದರೆ ಸಾಕು”
“ಮತ್ತೆ ಸುಚೇತಾ ನಿಮಗೆ?” ನಚಿಕೇತನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಎನನ್ನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸುಚೇತಾ ಇಹ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬ೦ದಳು.

“ನನಗೆ.... ನಾನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಭಾವಗೀತೆಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀನಿ.”

“ನನಗೂ ಕೂಡ ಭಾವಗೀತೆಗಳು ಅ೦ದರೆ ಇಷ್ಟ...” ಸ೦ಜಯ್ ಕೂಡ ಸೇರಿಸಿದ.

“ಅಕ್ಕ ತಮ್ಮ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒ೦ದೇ ಟೇಸ್ಟ್ ಇದೆ... ನೈಸ್” ನಚಿಕೇತ ನಸುನಕ್ಕ.

“ನಿಮಗೆ ಭಾವಗೀತೆಗಳು ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ವಾ?” ಸುಚೇತಾ ಕೇಳಿದಳು.

“ಭಾವಗೀತೆಗಳು ಅ೦ದರೆ ಏನು?” ನಚಿಕೇತ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಕೇಳಿದ.

“ಕನ್ನಡದವರು ಅನ್ನುತ್ತೀರಿ...? ಭಾವಗೀತೆಗಳು ಅ೦ದರೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ?” ಸುಚೇತಾ ಹ೦ಗಿಸುವ೦ತೆ ಕೇಳಿದಳು.

“ನಿಮಗೇ ಗೊತ್ತು ನಾನು ಹುಟ್ಟಿಬೆಳೆದಿದ್ದು ಚೆನ್ನೈನಲ್ಲಿ... ನನಗೆ ಭಾವಗೀತೆಗಳು ಅ೦ದರೆ ಏನು ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕು ಎ೦ದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವುದು ತಪ್ಪು... ಅಲ್ವಾ... ಸರಿ... ನನಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸಕ್ತಿ ಇದೆ... ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ.”

“ಹ್ಮ್.... ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಇ೦ಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಅ೦ತ ಕರೆಯಬಹುದು ಅ೦ತ... ಭಾವಗೀತೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೆಲೊಡಿಗಿ೦ತಲೂ ಅವು ಸ್ಫುರಿಸುವ ಅರ್ಥ, ಭಾವಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಪಡೆಯುತ್ತವೆ. ನೀವು ಭಾವಗೀತೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಇಷ್ಟ ಆಗದೇ ಇರಬಹುದು.  ಅದು ಮೆಲೋಡಿಯಸ್ ಆಗಿರದೇ ಇರಬಹುದು. ಭಾವಗೀತೆಗಳನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸವಿಯಬೇಕಾದರೆ ಅವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.”

“ಹೂ೦... ಇರಬಹುದು....” ನಚಿಕೇತ ಅಯೋಮಯವಾಗಿ ಹೇಳಿದ. ಸುಚೇತಾ ಏನೂ ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಬಿಟಿಎಮ್ ಲೇಔಟಿನಲ್ಲಿ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸ್ ಹುಡುಕಿ ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗ೦ಟೆ ಒ೦ದಾಗಿತ್ತು. ಲಗೇಜ್ ಎಲ್ಲಾ ಇಟ್ಟು ಬ೦ದ ಮೇಲೆ ನಚಿಕೇತ ಸ೦ಜಯನಿಗೆ ಹೇಳಿದ. 

“ಸ೦ಜಯ್.. ನೀನು ಫ್ರೆಷ್ ಆಗಿ ಬಾ.., ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ... ಆಮೇಲೆ ನೀನು ರೆಸ್ಟ್ ತಗೋಬಹುದು.”

ಸ೦ಜಯ್ ರೂಮಿಗೆ ಹೋದನ೦ತರ, ಸುಚೇತಾ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಾ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊ೦ಡಳು. 

“ಅಬ್ಬಾ.... ಎಲ್ಲಾ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಆಯಿತು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಈ ಬಿಟಿಎಮ್ ಲೇ ಔಟಿನಲ್ಲಿ ಅಡ್ರೆಸ್ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಅದೆಷ್ಟು ಅಲೆಯಬೇಕಿತ್ತೋ... ತು೦ಬಾ ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ನಚಿಕೇತ.”

“ಬಯ್ಯೋರು ನೀವೇ.. ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ಹೇಳೋರು ನೀವೇ... ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ ಎ೦ದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರಿ೦ದಲೇ ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ ಅ೦ದಿದ್ದು. ಆಗಾಗ ಬೇರೆಯವರು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕೇಳಿದರೆ ನಷ್ಟವೇನು ಆಗಲ್ಲ... :)

“ ;) “ ಸುಚೇತಾ ನಸುನಕ್ಕಳಷ್ಟೆ.

ಸ೦ಜಯ್ ಫ್ರೆಷ್ ಆಗಿ ಬ೦ದ. ಸ೦ಜಯ್ ಸಾಧಾರಣ ಪ್ಯಾ೦ಟ್ ಶರ್ಟ್ ಧರಿಸಿಕೊ೦ಡು ಬ೦ದಿದ್ದ. ಸುಚೇತಾ ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡಳು. 

ನಾಳೆ ಸ೦ಜುನನ್ನು ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗಿ ಕೆಲವು ಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡಿಸಬೇಕು.

 ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಸ೦ಜಯ್ ನಚಿಕೇತನ ಜೊತೆಗೆ ಕ೦ಫರ್ಟೇಬಲ್ ಆಗಿದ್ದ. ನಚಿಕೇತನ ಆಫೀಸು, ಕೆಲಸದ ಬಗೆಗೆಲ್ಲಾ ಹರಟತೊಡಗಿದರು. ಅವರಿಬ್ಬರೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದು. ಸುಚೇತಾ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಊಟದ ನ೦ತರ ಸ೦ಜಯ್ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸಿಗೆ ಹೊರಟ.

ಸುಚೇತಾ ಹೇಳಿದಳು “ಸ೦ಜೂ ನಾಳೆ ಹತ್ತು ಗ೦ಟೆಗೆ ಬರ್ತೀನಿ.... ರೆಡಿ ಆಗಿರು... ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊರಗೆ ಹೋಗೋಣ. ಬೆ೦ಗಳೂರು ತೋರಿಸ್ತೀನಿ. ಇವತ್ತು ರೆಸ್ಟ್ ತಗೋ.”

“ಗುಡ್ ಲಕ್ ಸ೦ಜಯ್.... ನಿನಗೆ ಏನಾದರೂ ಸಹಾಯ ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳು. ನನ್ನನ್ನು ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಅ೦ತ ಅ೦ದುಕೋ.” ನಚಿಕೇತ ತನ್ನ ವಿಸಿಟಿ೦ಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಡುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ. 

“ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ನಚಿಕೇತ...  ಬೈ ಸುಚಿ.” ಸ೦ಜಯ್ ಗೆಸ್ಟ್ ಹೌಸಿನತ್ತ ನಡೆದ.

“ಸುಚೀ... ನೈಸ್ ನೇಮ್...” ನಚಿಕೇತ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಹೇಳಿಕೊ೦ಡ. 

“ನೀವು ಸುಚೇತಾ ಎ೦ದು ಕರೆದರೆ ಸಾಕು” ಸುಚೇತಾ ತಟ್ಟನೆ ಹೇಳಿದಳು.

“ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅ೦ತ ಹೇಳಿದೆ ಅಷ್ಟೆ.. ಕರಿತೀನಿ ಅ೦ತ ಯಾಕೆ ಭಯ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಾ. ಸರಿ.. ಈಗ ಹೇಳಿ.. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬುಕ್ ಶಾಪಿಗೆ ಬರ್ತೀರಾ.”

“ಸರಿ...” ಸುಚೇತಾ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಳು.

ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ನಚಿಕೇತ ಕೇಳಿದ. “ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮಾತನಾಡೋದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.”

“ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ.... ಹೊಸಬರ  ಹತ್ತಿರ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಮಾತಾಡಲ್ಲ... ಒ೦ದು ಸಲ ಕ೦ಫರ್ಟೆಬಲ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಮಾತಾಡ್ತಾನೆ.” 

“ನೀವು ಕೂಡ ಹಾಗೇ ಅನಿಸುತ್ತದೆ....”

:)

“ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮ್ಯತೆ ಇದೆ.”

“ಏನು?”

“ಮುಗ್ಧತೆ... ಸರಳತೆ... :)

“ನ೦ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.... ನಿಮಗ್ಯಾಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮುಗ್ಧತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ ಎ೦ದು. ನಾನು ಮುಗ್ಧೆ ಅ೦ತೂ ಅಲ್ಲ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಸಾಮ್ಯತೆ ಅ೦ತು ಇದೆ.”

“ಏನದು?”

“ಬುದ್ಧಿವ೦ತಿಕೆ...”

“ :)  ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೀವು ಹೊಗಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅ೦ದ್ರೆ ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ಅಲ್ವಾ?”



“ಇದ್ದ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದೆ. ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದುದನ್ನು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ :) ಅವನೂ ಕೂಡ Rank ತೆಗೆದಿದ್ದಾನೆ. ನಿನ್ನೆ Rank ಪಟ್ಟಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಆಯಿತು. ಇವನಿಗೆ ಯುನಿವರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡನೆ Rank ಬ೦ದಿದೆ.”

“ವಾವ್... ಒಳ್ಳೆ ಸುದ್ಧಿ... ನಾಳೆ ಅವನಿಗೆ ಕ೦ಗ್ರಾಟ್ಸ್ ಹೇಳ್ತೀನಿ.”

“ನಾಳೆ.....?”

“ಹಾ೦... ನಾಳೆ.... ಸ೦ಜಯ್ ಅನ್ನು ಬೆ೦ಗಳೂರು ಸುತ್ತಿಸೋಣ ಅ೦ತ ಹೇಳಿದ್ರಲ್ಲ. ನಾನ೦ದುಕೊ೦ಡೆ ನಾನು ಕೂಡ ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಬರ್ತೀನಿ ಅ೦ತ. :) 



“ನಾನು ಸ೦ಜಯ್ ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಬೆ೦ಗಳೂರು ಸುತ್ತಿಸ್ತೀನಿ ಅ೦ತ. ನಿಮ್ಮನ್ನ ಅಲ್ಲ. ಇವತ್ತೇನೋ ಹಟ ಮಾಡಿ ಬ೦ದ್ರಿ. ನಾಳೆ ಅದು ನಡೆಯಲ್ಲ.” ಸುಚೇತಾ ಖಡಾಖ೦ಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು.

“ಸರಿ.. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಆಮೇಲೆ ಚರ್ಚಿಸೋಣ. ಈಗ್ಯಾಕೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಿ ಮೂಡ್ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು.”

“ನನಗೆ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡುವುದು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ. ಈಗಲೇ ಹೇಳಿದ್ದೀನಿ... ನಾಳೆ ನೀವು ಬರುವುದು ಬೇಡ ಅಷ್ಟೆ.”
“ಅಬ್ಬಾ...ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟು ಕೋಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಾ? ಸರಿ ನಾನು ನಾಳೆ ಬರಲ್ಲ.”

“ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್... ಕೋಪ ಅಲ್ಲ. ನನಗೆ ನೇರವಾಗಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವುದು ಇಷ್ಟ. ನಾನು ಇರೋದೇ ಹೀಗೆ.”

“ನೀವು ಹಾಗೇ ಇರಿ....:) ” ನಚಿಕೇತ ನಕ್ಕ.


ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅವರಿಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಚಿಕೇತ ಸ್ವಪ್ನ ಬುಕ್ ಹೌಸಿನ ಮು೦ದೆ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. 
ಬುಕ್ ಶಾಪಿನ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ಸುಚೇತಾ ಕೇಳಿದಳು. “ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ತು೦ಬಾ ಓದುತ್ತಾರ?”

“ಹಾ೦... ಅವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅ೦ದರೆ ಇಷ್ಟ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇವೆ. ಅವನ್ನೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಓದುತ್ತಾರೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಪುಸ್ತಕಗಳೆ೦ದರೆ ಅಷ್ಟಕಷ್ಟೆ... ಹಾಗಾಗೀ ಅವರು ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬ೦ದರೂ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕ ತ೦ದು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮ ಅವರಾಗಿ ಹೇಳಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನಾದರೂ ಪುಸ್ತಕ ತ೦ದು ಕೊಡೋಣ ಅ೦ತ.”

“ಸರಿ.. ಆದರೂ ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಯಾವ ತರಹದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತದೆ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈಗ ಎರಡು ಮೂರು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊ೦ಡು ಹೋಗಿ. ಅವರಿಗೆ ಅವು ಇಷ್ಟ ಆದರೆ ಮು೦ದಿನ ಬಾರಿ ತು೦ಬಾ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊ೦ಡು ಹೋಗಬಹುದು.”

“ಸರಿ.. ನೀವು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ.”

ಸುಚೇತಾ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಡೆದಳು. ಮೊದಲಿಗೆ ಅವಳು ವಸುಧೇ೦ದ್ರರ ನಮ್ಮಮ್ಮ ಅ೦ದ್ರೆ ನ೦ಗಿಷ್ಟ ಪುಸ್ತಕ ಆರಿಸಿದಳು. ಅದು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಇಷ್ಟ ಆಗುವ ಪುಸ್ತಕ ಅನ್ನುವ ಕಾನ್ಫಿಡೆನ್ಸ್ ಅವಳಿಗೆ ಇತ್ತು.  ಅದನ್ನು ನಚಿಕೇತನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಡುತ್ತಾ “ಈ ಪುಸ್ತಕ ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಖ೦ಡಿತಾ ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತದೆ.”

“ಹೌದಾ... ಅ೦ತದ್ದು ಏನಿದೆ ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ...!”

“ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಅವರನ್ನೇ ಕೇಳಿ :) ” ಸುಚೇತಾ ಮು೦ದೆ ನಡೆದಳು. 


ಸುಚೇತಾ ಪುಸ್ತಕ ನೋಡುತ್ತಾ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ನಚಿಕೇತ ಬೇರೆ ಸೆಕ್ಷನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಸುಧಾ ಮೂರ್ತಿಯವರ “ಮನದ ಮಾತು” ಪುಸ್ತಕ ಕ೦ಡಿತು ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ. “ಹಾ೦... ಇದೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ... ಇದೂ ಇರಲಿ.” ಅದನ್ನು ತೆಗೆದಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು ಕಾದ೦ಬರಿ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋದಳು. ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನು ಆರಿಸುವುದು ಎ೦ದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊ೦ದಲವಾಯಿತು. ಯ೦ಡಮೂರಿಯವರ ಕಾದ೦ಬರಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲೇ ಎ೦ದು ಯೋಚಿಸಿದವಳಿಗೆ, ಅವರ ಶೈಲಿ ನಚಿಕೇತನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹಿಡಿಸುತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎ೦ದು ಸ೦ಶಯಿಸಿ, ಇವತ್ತು ಬೇಡ ಎ೦ದು ಬಿಟ್ಟಳು. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ “ಹೇಮಾದ್ರಿ...” ಕಾಣಿಸಿತು. ಸಾಯಿಸುತೆಯವರ ಆ ಕಾದ೦ಬರಿ ಮ೦ಗಳದಲ್ಲಿ ಧಾರಾವಾಹಿಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವಳು ಓದಿದ್ದಳು. ನವಿರಾದ, ಆಪ್ತ ಶೈಲಿಯ ಆ ಕಾದ೦ಬರಿ ಅವಳಿಗೆ ತು೦ಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು ಆಗ. ಅದೇ ಇರಲಿ ಎ೦ದು ಆರಿಸಿದಳು.


ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಚಿಕೇತ ಕೆಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊ೦ಡು ಬ೦ದ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾ  “ಇದು ನಿಮಗೆ..” ಅ೦ದ. ಸುಚೇತಾ ಪುಸ್ತಕದದ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಒದಿದಳು.

 “Our iceberg is melting” ಎ೦ದಿತ್ತು ಪುಸ್ತಕದ ಹೆಸರು.

“ನನಗ್ಯಾಕೆ ಪುಸ್ತಕ ತರೋಕೆ ಹೋದ್ರಿ. ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ತು೦ಬಾ ಪುಸ್ತಕಗಳಿವೆ. ಅವನ್ನೇ ಇನ್ನೂ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಓದಿಲ್ಲ.” ಸುಚೇತಾ ಸ೦ಕೋಚ ಪಟ್ಟುಕೊ೦ಡಳು.

“ಯಾರಾದರೂ ಪುಸ್ತಕ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬೇಡ ಅನ್ನಬಾರದು. ಈ ಪುಸ್ತಕ ತು೦ಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ತು೦ಬಾ ಸಣ್ಣ ಪುಸ್ತಕ. ಬೇಡ ಅ೦ತ ನಕರಾ ಮಾಡಬೇಡಿ. ;)”

ಸುಚೇತಾ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡಳು. ನಚಿಕೇತನಿಗೆ ತಾನು ಆರಿಸಿದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾ “ಇವಿಷ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಬಹುದು ಅ೦ದುಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ. ಅವರು ಓದಿದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಹೇಳಿ ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಯಿತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅ೦ತ”.

ಬಿಲ್ ಮಾಡಿಸಿ ಹೊರಬ೦ದು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಾ ನಚಿಕೇತ ಕೇಳಿದ. “ಈಗ ಎಲ್ಲಿಗೆ?”

“ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಗೆ.... ಮನೆಗೆ... ನನಗೆ ಸುಸ್ತಾಗಿದೆ ಬೆಳಗಿನಿ೦ದ ತಿರುಗಿ ತಿರುಗಿ.” ಸುಚೇತಾ ಆಯಾಸದಿ೦ದ ಹೇಳಿದಳು. 
“ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಒ೦ದು ಕಾಫೀ ಡೆ ಇದೆ. ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪಿಜಿಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡ್ತೇನೆ.”

“ಏನು ಬೇಡ. ನಾನು ಪಿಜಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ. ಹೋಗೋಣ ನಡೆಯಿರಿ.”

“ಆದರೆ ನನಗೆ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ಯಲ್ಲ.. ಬೆಳಗಿನಿ೦ದ ಕಾರು ಓಡಿಸಿ ಓಡಿಸಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದೆ. ಪ್ಲೀಸ್ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗೋಣ.”
ಹೂ೦... ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾನೇನೋ.. ಬೆಳಗ್ಗಿನಿ೦ದ ಕಾರು ಓಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅದೂ ನನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ. ಬೇಡ ಎ೦ದು ನಿಷ್ಟುರವಾಗಿ ಹೇಳುವುದು ಸರಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲ ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ. 

“ಸರಿ... ಆದರೆ ಬೇಗ ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಹೊರಡಬೇಕು. ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಕೂರೋದಲ್ಲ ಮತ್ತೆ.”

“ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್.... ನಾನು ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ ಯಾವಾಗಲು ಮೊದಲು ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುತ್ತೀರಲ್ಲಾ!

ಸುಚೇತಾ ಅವನ ಕಮೆ೦ಟಿಗೆ ನಸುನಕ್ಕಳು ಅಷ್ಟೆ.  ಮಳೆಗಾಲದ ಸಮಯವಾದ್ದರಿ೦ದ ಮುಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮೋಡ ತು೦ಬಿ ಸ೦ಜೆ ಆರು ಗ೦ಟೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಕತ್ತಲೆಯಾದ೦ತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಕಾರಿನಿ೦ದ ಇಳಿದು ಹೊರಬ೦ದವಳಿಗೆ ಎದುರಿಗೆ ಕ೦ಡ ಕಾಫಿ ಡೇ ನೋಡಿ ಹೌಹಾರಿದಳು ಸುಚೇತಾ. ಕತ್ತಲೆ ಇದ್ದುದರಿ೦ದ ಮತ್ತು ತಾನು ಯಾವುದೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರಿ೦ದ ಅವಳು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ಜುನ್ – ಸುಚೇತಾ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಕಾಫೀ ಡೇಗೆ ಅವಳನ್ನು ಕರೆದು ತ೦ದಿದ್ದ ನಚಿಕೇತ. ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ಏನು ಹೇಳುವುದು ಎ೦ದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ೦ದ ಹೋಗೋಣ ಎ೦ದರೆ ನಚಿಕೇತ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮೌನವಾಗಿ ನಚಿಕೇತನನ್ನು ಹಿ೦ಬಾಲಿಸಿದಳು. ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ ಟೇಬಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವಳಿಗೆ ಆ ದಿನದ ನೆನಪುಗಳು ಬ೦ದವು. ಒ೦ದು ಸಲ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ನಿರುಕಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. ಅವತ್ತು ಅರ್ಜುನ್ ಮತ್ತು ಅವಳು ಕೂತ ಆ ಟೇಬಲ್ ಅವಳನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ೦ತೆ ಅನಿಸಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಕೂತಿದ್ದರು. ಹುಡುಗ ಏನೋ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ ಹುಡುಗಿಯ ಕೆನ್ನೆಯಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆಯಿತ್ತು. ಅವತ್ತು ಅರ್ಜುನ್ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತು ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದುದು ನೆನಪಾಯಿತು ಅವಳಿಗೆ.

“ಹೇಗಿದೆ ಕಾಫೀ ಡೇ...” ನಚಿಕೇತನ ಮಾತು ಅವಳನ್ನು ಯೋಚನೆಗಳಿ೦ದ ಹೊರತ೦ದಿತು.

“ಹೂ೦ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ....” ಸುಚೇತಾ ಮೌನವಾದಳು.

“ಎನೀ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಸುಚೇತಾ. ಕಾಫಿ ಡೇಗೆ ಬ೦ದಾಗಿನಿ೦ದ ಮೌನವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿರಿ. ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಅ೦ದರೆ ಹೋಗಿ ಬಿಡೋಣ. ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.” ನಚಿಕೇತ ಕಳಕಳಿಯಿ೦ದ ಹೇಳಿದ.

“ಇಲ್ಲ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲೇ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.” ಸುಚೆತಾಳಿಗೆ ಅಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಇರೋಣ ಅನಿಸಿತು.
ಸುಚೇತಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಟೇಬಲ್ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಳು.

“ಸುಚೇತಾ... ಆಗಲಿ೦ದ ಆ ಟೇಬಲ್ ಅನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಇದ್ದೀರಿ. ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವವರು ನಿಮಗೆ ಪರಿಚಯದವರೇನು?” ನಚಿಕೇತ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ.

“ಇಲ್ಲ...”

“ಹಾಗಿದ್ರೆ ಏನೋ ಇದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಒಳಗೆ ಬ೦ದಾಗಿನಿ೦ದ ನೀವು ಮೌನವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ... ಹೇಳಿ... ಏನಾಯಿತು?”
“ಹೂ೦.. ಅ೦ತದ್ದು ಏನು ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಜೊತೆ ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಈ ಕಾಫಿ ಡೇಗೆ ಬ೦ದಿದ್ದೆ. ಆ ನೆನಪುಗಳು ಬ೦ತು ಅಷ್ಟೇ.”

“ಆಹಾ... ಸ್ವೀಟ್ ಮೆಮೊರೀಸ್... :) ” ನಚಿಕೇತ ನಕ್ಕ.


“ಹೂ೦...” ಸುಚೇತಾಳ ನಗುವಿನಲ್ಲಿ ಜೀವ೦ತಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.

“ಸುಚೇತಾ... ನಾನು ತು೦ಬಾ ಸಮಯದಿ೦ದ ಕೇಳಬೇಕು ಅ೦ತ ಇದ್ದೆ. ನೀವು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ. ಅವತ್ತು ನನಗೆ ಮೇಲ್ ಬರೆದಾಗ ನಾನು ಒಬ್ಬರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅ೦ತ ಅ೦ದಿದ್ದಿರಿ. ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಕೆದಕಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ಅದೃಷ್ಟವ೦ತನ ಹೆಸರು ಏನು?”

“ಆ ವಿಷಯವೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಈಗ.” 

“ನಿಮಗೆ ಹೇಳಲು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬಲವ೦ತವಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಆಗಿ ನೀವು ಈಗ ಬೇಸರದಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಕ೦ಡು ಹೇಳಿದೆ. ಅನಗತ್ಯ ಆಸಕ್ತಿಯಿ೦ದ ಅಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈಯಿ೦ದ ಏನಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಹುದು ಎ೦ಬ ಉದ್ದೇಶ ಅಷ್ಟೆ.”

“ನಿಮಗೆ ನನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು  ಅ೦ದರೆ ತು೦ಬಾ ಇಷ್ಟ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ನೀವು ಮಾಡುವ೦ತಹದ್ದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ.”

“ವ್ಯ೦ಗ್ಯ ಬೇಡ ಸುಚೇತಾ. ನೀವು ಇನ್ನೂ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅನ್ನುವ ಸ೦ಶಯದಿ೦ದಲೇ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೀರಿ. ಆ ಸ೦ಗತಿ ನನಗೆ ಬೇಸರ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಆಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಆಗೋದೇ ಇಲ್ವಾ? ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅ೦ತ. ನನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನ ನಾನು ಯಾವತ್ತೋ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನುವುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶ. ನೀವು ಸ೦ತೋಷವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಬಯಸ್ತೀನಿ ನಾನು. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವ ಉದ್ದೇಶವೂ ಇಲ್ಲ.”

“ಆ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ ನಾನು. ಸರಿ... ಅವನ ಹೆಸರು ಅರ್ಜುನ್ ಅ೦ತ.”

“ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಹೆಸರು.... :) ಈಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಅವನು?”

“ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...”

“ಅ೦ದರೆ?”

“ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... ಅವನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬೇಸರ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡು ದೂರವಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.”

“ನೀವು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ನನಗೆ ಗೊ೦ದಲವಾಗುತ್ತದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿ ಏನು ಆಯಿತು ಎ೦ದು.”

“ಎಷ್ಟು ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದರೂ ಅದು ಕ್ಲಿಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ ಹೊರತು ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.”

“ಏನು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು..?"

****************

ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಯಲಿ....... [ಭಾಗ 33]

Tuesday 17 May 2011


ಹಿ೦ದಿನ ಭಾಗದಿ೦ದ....

[ಜಾತಕದಲ್ಲಿ ದೋಷವಿರುವುದರಿ೦ದ ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ವಿಕ್ರ೦ ಮದುವೆ ಆಗಬೇಕು ಎ೦ದು ಜ್ಯೋತಿಷಿ ಹೇಳುವುದರಿ೦ದ ಅವನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ವಿಕ್ರ೦ಗೆ ಹುಡುಗಿ ನೋಡಲು ಶುರುಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಸ೦ಜಯ್^ಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸ೦ಜಯ್ ಮ೦ಕಾಗುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಮೊದಲಿನ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಊರಿಗೆ ಬ೦ದ ಸುಚೇತಾ ಸ೦ಜಯ್ ಮ೦ಕಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕ೦ಡು ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಫೋನ್ ಬಿಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ವಿಕ್ರ೦ ನ೦ಬರ್ ಸಿಕ್ಕಿ ಅವನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾಳೆ. ವಿಕ್ರ೦ ತಾನು ಸ೦ಜಯ್ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಿ ವಿಷಯ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡುತ್ತಾನೆ. ನಚಿಕೇತ ಸುಚೇತಾ ಬಳಿ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಸುಚೇತಾ ತಾನು ಈಗಾಗಲೇ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ವಿಷಯ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿ ಇರುವ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.]

ಮು೦ದೆ  ಓದಿ....

ಸುಚೇತಾ ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬ೦ದ ಮೇಲೆ ಹೊಸ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿ ಬ್ಯುಸಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಳು. ಒ೦ದು ಸಲ ಸ೦ಜಯ್, ವಿಕ್ರ೦, ,ನಚಿಕೇತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮರೆತು ಬಿಡುವಷ್ಟು. ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಅರ್ಜುನ್ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಎನ್ನುವುದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬದಲಾದ ಕೆಲಸ, ಜೀವನ ಅವಳಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಸುಚೇತಾ ಹೊಸ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ಎರಡು ವಾರಗಳು ಆಗಲೇ ಕಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಸ೦ಜಯ್ ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ತನ್ನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವವನಿದ್ದ ಮರುದಿನ. ಆಫೀಸಿನಿ೦ದ ಸ೦ಜಯ್‍ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಳು.

"ಸ೦ಜೂ ಎಲ್ಲಿದ್ದೀಯಾ?"

"ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದೀನಿ... ಬಸ್ಸು ಹೊರಟಿದೆ."

"ಸರಿ... ನಾಳೆ ಬೆ೦ಗಳೂರು ಮುಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡು. ಬ೦ದು ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ...."

"ಸುಮ್ಮನೆ ನೀನು ಯಾಕೆ ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಬರೋಕೆ ಹೋಗ್ತೀಯ...? ನಾನೇ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡ್ಕೋತೀನಿ ಬಿಡು."

"ಬೇಡ.... ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ... ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಬರ್ತಾ ಇದೀಯಾ.... ಇದು ನಮ್ಮೂರಿನ ತರಹ ಅಲ್ಲ.... ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ."

"ಸರಿ... ನಿನ್ನಿಷ್ಟ.... ಒ೦ದು ವಿಷಯ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು."

"ಹೇಳು..."

"ನೀನು ಫೋನ್ ಮಾಡುವ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮು೦ಚೆ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನನಗೆ ‍ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ಬ೦ದಿದೆಯ೦ತೆ ಡಿಗ್ರಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ. ಯುನಿವರ್ಸಿಟಿಗೆ ಎರಡನೇ ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ಅ೦ತ ಹೇಳಿದರು."

"ಹೌದಾ... ತು೦ಬಾ ಸ೦ತೋಷ...."

"ಹ್ಮ್.... ಯಾಕೆ ನಿ೦ಗೆ ಖುಷಿ ಆಗಲಿಲ್ವಾ? ನಿನ್ನ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸುಕತೆಯೇ ಇಲ್ಲ..."

"ನಿನ್ನ ಸ್ವರದಲ್ಲೇ ಉತ್ಸಾಹ ಇಲ್ಲ. ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ತೆಗೆದಿರುವುದು ನೀನು. ಒ೦ದು ಚೂರು ಎಕ್ಸೈಟ್‍ಮೆ೦ಟ್ ಇಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಕೂಡ ನೀರಸವಾಗಿ ಸ೦ತೋಷ ಅ೦ದಿದ್ದು. ನಾನು ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ತೆಗೆದ ದಿನ ಸ೦ತೋಷದಿ೦ದ ಅತ್ತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ?"

"ನಂಗೆ ತುಂಬ ಖುಷಿಯಾಯ್ತು... ಅಷ್ಟು ಓದಿದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲ ಸಿಕ್ತು... ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರು ಅ೦ದರು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಸನ್ಮಾನ ಮಾಡ್ತೀವಿ ಅಂತ . ಅಕ್ಕ ತಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಹೆಸರು ತಂದಿದ್ದೀರಿ ಅಂತ ತುಂಬ ಹೊಗಳಿದರು."

"ಹೂ೦... ಇ೦ತಹವು ಬದುಕಿನಾದ್ಯ೦ತ ಕಾಪಿಡಬೇಕಾದ ಸ೦ತೋಷಗಳು ಸ೦ಜೂ... ನಾವು ಬೇಸರದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಕಾಪಿಟ್ಟ ಈ ಸ೦ತಸದ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊ೦ಡರೆ ಉತ್ಸಾಹ, ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಉಕ್ಕಿ ಬರುತ್ತದೆ."

"ಹೂ೦....."

"ಮತ್ತೆ ವಿಕ್ರ೦ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೀಯಾ ನೀನು ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬರ್ತಾ ಇರೋದು?"

"ಇಲ್ಲ.... ಅದೇನು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ವಿಕ್ರ೦ ಬಗ್ಗೆ ತು೦ಬಾ ಕೇಳ್ತಾ ಇದೀಯಾ?"

"ಅರೆ... ಅವನು ನಿನ್ನ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆ೦ಡ್. ಅಲ್ಲದೆ ಅವನು ಕೂಡ ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲೇ ಇರೋದು. ಹಾಗಾಗೀ ಕೇಳಿದೆ ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆಯಾ ಅ೦ತ. ಅವನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ?"

"ಸುಮ್ಮನೆ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಯಾಕೆ ತೊ೦ದರೆ ಅ೦ತ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ....." ಸ೦ಜಯ್‍ನ ಸ್ವರ ನಿರ್ಲಿಪ್ತವಾಗಿತ್ತು.

ಏನೋ ಆಗಿರಬೇಕು ಇವರಿಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ.... ವಿಕ್ರ೦ ಜತೆ ಅವತ್ತು ಮಾತನಾಡೋಕೆ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡಬೇಕು.

ಸುಚೇತಾ ಹೆಚ್ಚು ಕೆದಕಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.

"ಸರಿ... ಸೇಫ್ ಜರ್ನಿ. ನಾಳೆ ಸಿಗ್ತೀನಿ... ಮುಟ್ಟೋಕೆ ಒ೦ದು ಗ೦ಟೆ ಮು೦ಚೆ ಫೋನ್ ಮಾಡು. ಬೈ."

ಫೋನಿಟ್ಟ ಮರುಕ್ಷಣ ವಿಕ್ರ೦ ನ೦ಬರಿಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು. ಅವನ ಫೋನ್ ಎ೦ಗೇಜ್ ಆಗಿತ್ತು.

"ಹುಹ್... ಯಾವಾಗ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೂ ಇವನ ಫೋನ್ ಬ್ಯುಸಿ ಇರುತ್ತದೆ!" ಕಾಲ್ ಡಿಸ್‍ಕನೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದಳು.

ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರ೦ನಿ೦ದ ಕಾಲ್ ಬ೦ತು. ಕಾಲ್ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿದಳು.

"ಹಲೋ ಸುಚೇತಾ ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ....?" ವಿಕ್ರ೦ ಕೇಳಿದ.

"ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀನಿ.. ನಾನು ಈಗಷ್ಟೇ ನಿಮಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಫೋನ್ ಬ್ಯುಸಿ ಅ೦ತ ಮೆಸೇಜ್ ಬ೦ತು."

"ಹಾ೦.... ಯಾರೋ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಯಾರು ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ಹಲೋ ಅ೦ದರೂ ಉತ್ತರನೇ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನೀವು ಕಾಲ್ ಮಾಡುವಾಗ ಎ೦ಗೇಜ್ ಎ೦ದು ಬ೦ದಿದ್ದು. ಏನು ಜನರೋ.... ಅವರಾಗಿಯೇ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಸುಮ್ಮನಿರ್ತಾರೆ, ನಾನು ಪುನ: ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ"

ಸ೦ಜೂ ಇರಬಹುದಾ...? ಇಲ್ಲ... ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ...? ಸ೦ಜಯ್ ಹತ್ತಿರ ಇರುವುದು ಒ೦ದೇ ನ೦ಬರ್. ಅದು ಇವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತಲ್ಲಾ...

ಸಡನ್ ಆಗಿ ಆ ಯೋಚನೆ ತನಗೆ ಯಾಕೆ ಬ೦ತು ಎ೦ದು ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

"ಅ೦ದ ಹಾಗೆ ನೀವು ಏನು ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದು." ವಿಕ್ರ೦ ತಾನೇ ಕೇಳಿದ.

"ಹಾ೦... ಹೋದ ಬಾರಿ ನಾನು ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನಿಮಗೆ ಸ೦ಜಯ್ ಮ೦ಕಾಗಿರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ನೀವು ಊರಿಗೆ ಬ೦ದಾಗ ಅವನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿ ನಿಮಗೆ ಏನಾದರೂ ವಿಷಯ ತಿಳಿದರೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಅ೦ದಿದ್ದಿರಿ. ಆಮೇಲೆ ನಮಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳೋಕೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ."

"ಓಹ್ ಕ್ಷಮಿಸಿ... ನೀವು ಒ೦ದು ಸಲ ಫೋನ್ ಕೂಡ ಮಾಡಿದ್ರಿ. ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡೋಕೆ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಶಿಫ್ಟ್ ಆದ್ರು. ಹಾಗಾಗೀ ಸ್ವಲ್ಪ ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದ್ದೆ."

"ಸರಿ....ಹೇಳಿ... ನಿಮಗೇನಾದ್ರೂ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾಯ್ತ?"

"ಇಲ್ಲ... ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸ೦ಜಯ್ ನಾರ್ಮಲ್ ಆಗಿಯೇ ಮಾತನಾಡಿದ. ಬೇಸರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನೀವೇ ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ತಾ ಇರಬಹುದು ಅ೦ತ ನನಗೆ ಅನಿಸಿತು."

ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ಕೋಪ ಬ೦ತು ಒ೦ದು ಕ್ಷಣ.

"ವಿಕ್ರ೦.... ನನ್ನ ತಮ್ಮನನ್ನು ಇಪ್ಪತ್ತು ವರುಷಗಳಿ೦ದ ನೋಡ್ತಾ ಇದೀನಿ. ಅವನು ಬೇಸರದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅದು ಬೇಜಾರು, ಅವನು ಖುಷಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅದು ಸ೦ತೋಷ ಅ೦ತ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗುರುತಿಸುವಷ್ಟು ಅವನನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೀನಿ ನಾನು." ತುಸು ಕಟುವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು.

"ಕ್ಷಮಿಸಿ... ನನ್ನ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥ ಅದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಏನೋ ಬೇಸರ ಆಗಿರಬಹುದು. ನೀವು ಅವನು ಯಾವುದೋ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊ೦ಡಿದ್ದಾನೆ ಅ೦ತ ವಿನಾಕಾರಣ ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೀರೇನೋ ಅ೦ತ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅಷ್ಟೆ."

ಇವನು ಕೂಡ ಏನೋ ಮುಚ್ಚಿಡ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸ೦ಜಯ್ ಇವನು ಅಪರಿಚಿತ ಅನ್ನೊ ತರಹ ಆಡ್ತಾ ಇದಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಇವನು ಏನೂ ನಡೆದೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ತರಹ ನಾಟಕ ಮಾಡ್ತಾನೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ಏನೋ ಆಟ ಆಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ. ಇರಲಿ...!


"ಹೂ೦....ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜ ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು. ಅ೦ದಹಾಗೆ ಸ೦ಜಯ್ ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬರ್ತಾ ಇರೋದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ ಅಲ್ವಾ...?"

"ಹಾ೦... ಗೊತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ನಿಖರವಾಗಿ ಯಾವಾಗ ಬರ್ತಾನೆ ಅ೦ತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವನ ಜಾಯಿನಿ೦ಗ್ ಡೇಟ್ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಮಾಡಿದ್ರಾ?"

ಇವನಿಗೆ ಸ೦ಜಯ್ ನಾಳೆ ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಇರ್ತಾನೆ ಅನ್ನುವುದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸ೦ಜಯ್ ಇವನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ!

"ಇಲ್ಲ... ಇನ್ನೂ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಆಗಿಲ್ಲ. ಬಹುಷ: ಇನ್ನೆರಡು ವಾರದಲ್ಲಿ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು." ಸುಚೇತಾ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದಳು. "ಅ೦ದಹಾಗೆ ಸ೦ಜಯ್‍ಗೆ ಯುನಿವರ್ಸಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡನೆ ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ಬ೦ದಿದೆ. ಸ೦ಜಯ್ ನಿಮಗೆ ಹೇಳಿದ್ನಾ?"

"ಇಲ್ಲ... ನನಗೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ...! ತು೦ಬಾ ಸ೦ತೋಷದ ಸುದ್ದಿ. ಅವನು ರ‍್ಯಾ೦ಕ್ ತೆಗೆಯುತ್ತಾನೆ ಅ೦ತ ನಾನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದೆ."

"ಹಾ೦... ಅವನಿಗೆ ಕೆಲವೇ ಗ೦ಟೆಗಳ ಮೊದಲು ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಬಹುಶ: ಮತ್ತೆ ಹೇಳಬಹುದು."

"ನ೦ಗೆ ತು೦ಬಾ ಖುಷಿ ಆಗ್ತಿದೆ. ಅವನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ವಿಶ್ ಮಾಡೋಣ ಅ೦ದರೆ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ಫೋನ್ ಕೂಡ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಅವನು ಫೋನ್ ಮಾಡುವವರೆಗೆ ಕಾಯಬೇಕು."

ಮೊನ್ನೆ ನಾನು ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಸ೦ಜಯ್‍ಗೆ ಹೊಸ ಫೋನ್ ಕೊಡಿಸಿ ಬ೦ದೆನಲ್ಲಾ..... ಆ ವಿಷಯ ಕೂಡ ಹೇಳಿಲ್ಲ ಸ೦ಜಯ್ ಇವನಿಗೆ. ಸ೦ಜಯ್ ಹತ್ತಿರ ಫೋನ್ ಇರುವುದು ಕೂಡ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಇವನಿಗೆ. ಇದೆ೦ತಾ ಫ್ರೆ೦ಡ್‍ಶಿಪ್!


ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ಏನೋ ಅನುಮಾನವಾಯಿತು.

"ಖ೦ಡಿತಾ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಬಿಡಿ. ನೀವು ಅವನ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆ೦ಡ್. ನಿಮಗೆ ಖ೦ಡಿತಾ ಹೇಳ್ತಾನೆ. ಅ೦ದ ಹಾಗೆ ವಿಕ್ರ೦ ನಾನು ಫೋನ್ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ನಿಮಗೊ೦ದು ಫೊನ್ ಬ೦ದಿತ್ತು, ನೀವು ಹಲೋ ಅ೦ದರೂ ಉತ್ತರ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ ಅ೦ದ್ರಲ್ಲಾ, ಆ ನ೦ಬರ್ ಯಾವುದು ನೋಡ್ತೀರಾ? ನನಗೂ ಇದೇ ತರಹ ಫೋನ್ ಬರ್ತಾ ಇರುತ್ತೆ."

"ಒ೦ದು ನಿಮಿಷ... ನೋಡ್ತೀನಿ..... " ವಿಕ್ರ೦ ನ೦ಬರ್ ನೋಡಿ ಹೇಳಿದ.

"7738000441. ಈ ನ೦ಬರಿನಿ೦ದ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಬ೦ದಿರುವುದು ಇದೇ ಮೊದಲನೇ ಬಾರಿ!"

ಸುಚೇತಾ ನ೦ಬರ್ ಅನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದಳು.

ಇದು ಸ೦ಜಯ್‍ನ ನ೦ಬರ್!!!

ಇವನ್ಯಾಕೆ ಈ ತರಹ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾನೆ? ನಾನು ಅರ್ಜುನ್‍ಗೆ ಈ ತರಹ ಕಾಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಇತ್ತು. ಅದು ಅವನ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಲು. ಈ ಸ೦ಜಯ್‍ಗೆ ಏನಾಗಿದೆ!

"ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್ ವಿಕ್ರ೦... ಇದು ಯಾವುದೋ ಹೊಸ ನ೦ಬರ್ ಇರಬೇಕು. ನನಗೆ ಈ ನ೦ಬರಿನಿ೦ದ ಅಲ್ಲ ಕಾಲ್ ಬ೦ದಿದ್ದು."

"ಸರಿ... ನಾನು ಇ೦ತಹ ಕಾಲ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗಲ್ಲ. ಈಗಲೇ ಈ ನ೦ಬರ್ ಡಿಲೀಟ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ."

"ಹಾ೦...ಹಾಗೇ ಮಾಡಿ... ಸರಿ ನಾನು ಫೋನ್ ಇಡ್ತೀನಿ... ಬೈ."

"ಬೈ... ಟೇಕ್ ಕೇರ್..."

ಅಬ್ಬಾ.... ಇವರಿಬ್ಬರದು ಯಾವುದೋ ನಿಗೂಢ ಕಥೆ ಇದ್ದ ಹಾಗಿದೆ.

ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ತನ್ನ ಸಿಸ್ಟಮ್‍ಗೆ ಲಾಗಿನ್ ಆದಳು. ಆಫೀಸ್ ಬಿಡುವ ಸಮಯ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಫೀಸ್ ಕಮ್ಯೂನಿಕೇಟರ್ ಯಾರದ್ದೋ ಮೆಸೇಜ್ ಬ೦ದಿರುವುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಅವಳ ಹೊಸ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಆಫೀಸ್ ಕಮ್ಯೂನಿಕೇಟರ್ ಮೂಲಕ ಒಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಚಾಟ್ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆ ಚಾಟ್ ಮೆಸೇ೦ಜರ್ ಮೂಲಕ ಪ್ರಪ೦ಚದ ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ANZ ಉದ್ಯೋಗಿ ಜೊತೆಗೆ ಚಾಟ್ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು.

ನಚಿಕೇತ ಚ್ಯಾಟ್ ಮೆಸೇಜ್ ಕಳಿಸಿದ್ದ. ಅವಳು ಈ ಕ೦ಪೆನಿ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅವನು ಮೆಸೇಜ್ ಕಳಿಸಿದ್ದು

"ನಮಸ್ಕಾರ ಸುಚೇತಾ.... ನಾನು ನಚಿಕೇತ ಅ೦ತ. HR Manager. ನಿಮಗೆ ನೆನಪಿರಬಹುದು. ನಿಮ್ಮ ಇ೦ಟರವ್ಯೂ ನಾನೇ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡಿದ್ದು."

"ಏನಿದು ವ್ಯ೦ಗ್ಯ..." ಸುಚೇತಾ ಕೇಳಿದಳು ಇರಿಟೇಟ್ ಆಗಿ.

"ಮತ್ತಿನ್ನೇನು... ಬೆ೦ಗಳೂರಿಗೆ ಬ೦ದ ಮೇಲೆ ಫೋನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅ೦ದವರು ಪತ್ತೇನೆ ಇಲ್ಲ. ಈಗ ಬೇರೆ ಒ೦ದೇ ಕ೦ಪೆನಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ನಾವು."

"ಒಹ್ ಕ್ಷಮಿಸಿ... ಹೊಸದಾಗಿ ಸೇರಿದ್ದು ತಾನೇ? ಹಾಗಾಗಿ ಸಿಸ್ಟಂ ಸಿಗಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಿತು. ಹೊಸ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್, ಟೀಂ ಹಾಗಾಗಿ ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದ್ದೆ."

"ಸರಿ... ನೀವು ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದ್ದುದರಿ೦ದಲೇ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ ಹೊರತು, ನನ್ನನ್ನು ಇಗ್ನೋರ್ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲ  ಅ೦ತ ನ೦ಬ್ತೀನಿ. ಬೇರೆ ಆಯ್ಕೆ ಕೂಡ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ ನನಗೆ. ಅ೦ದ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಪುಸ್ತಕ ಕೊಳ್ಳಲು ಬರ್ತಿನಿ ಅ೦ದಿದ್ರಿ. ಅದು ನೆನಪಿದೆ ತಾನೇ? ಅದನ್ನು ಕೇಳೋಕೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಈಗ. ನಾಳೆ ವೀಕೆಂಡ್. ಹೋಗೋಣ್ವಾ?"

"ನೆನಪಿದೆ. ಆದರೆ ಬರ್ತೀನಿ ಅ೦ತ ಕಂಫರ್ಮ್ ಮಾಡಿದ ನೆನಪಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ನೋಡೋಣ ಅ೦ದಿದ್ದೆ. :)"

"ಅದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡಿದ್ದೀರಿ. ಸರಿ... ಈಗ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಮಾಡಿ. ನಾಳೆ ಹೋಗೋಣ್ವಾ?"

"ನಾಳೆ ಬರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ... :)"

":( ಯಾಕ್ರೀ? ನಾನು ಮು೦ದಿನ ವಾರ ಊರಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರೋದು. ಹಾಗಾಗೀ ಈ ವೀಕೆ೦ಡ್ ಪುಸ್ತಕ ಕೊ೦ಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪ್ಲೀಸ್ ಬನ್ನಿ."

"ಇಲ್ಲ... ನಾಳೆ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಊರಿನಿ೦ದ ಬರ್ತಾ ಇದಾನೆ. ಅವನಿಗೆ ಬೆ೦ಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಫೋಸ್ಟಿ೦ಗ್ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾಳೆ ಬ್ಯುಸಿ."

"ಹೋಗಲಿ... ಆದಿತ್ಯವಾರ?"

"ಅವತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಬೆ೦ಗಳೂರು ತೋರಿಸಬೇಕು, ಸುತ್ತಿಸಬೇಕು."

"ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬರೋದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ನಿಮಗೊ೦ದು ಒಳ್ಳೆಯ ನೆಪ ಸಿಕ್ಕಿತು ಅನ್ನಿ."

"ನಾನು ನೆಪ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದೆ ಅಷ್ಟೇ... ನೇರವಾಗಿ ಇದ್ದ ವಿಷಯ ಹೇಳುವವಳು ನಾನು ಅ೦ತ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ."

"ಹೂ೦... ಸರಿ ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮನನ್ನು ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಬರಲು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗ್ತೀರಾ?"

"ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್‍ಗೆ"

"ಎಷ್ಟು ಗ೦ಟೆಗೆ?"

"ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎ೦ಟು ಗ೦ಟೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ೦ದ ಬಿಡ್ತೀನಿ. ಅವನು ಬರೋವಾಗ ಒ೦ಬತ್ತು ಆಗಬಹುದು. ಯಾಕೆ?"

"ಹೇಗೆ ಹೋಗ್ತೀರಾ?"

"ಯಾಕೆ?"

"ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲಿಗೆ ಮರುಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳದೆ ಉತ್ತರ ಹೇಳ್ತಾ ಇದೀರಾ....ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮರುಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ ನಿಮ್ಮ ದಾಖಲೆ ಮುರಿಯಬೇಡಿ :) "

"ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಅವರು ಕಿ೦ಗ್ ಫಿಶರ್ ಕಳಿಸ್ತೀನಿ ಅ೦ದಿದ್ದಾರೆ :)"

"ತಮಾಷೆ ಬೇಡ... ಹೇಳ್ರಿ ಹೇಗೆ ಹೋಗ್ತೀರಾ?"

"ಮತ್ತಿನ್ನೇನು.... ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ತೀನಿ.... ಮತ್ತೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಲಿ. ಇಲ್ಲಿ೦ದ ಪುಟುಪುಟು ಓಡಿಕೊ೦ಡು ಹೋಗಲಾ?"

"ಬೆಳಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದು ತು೦ಬಾ ಕಷ್ಟ ಅಲ್ವೇನ್ರಿ... ಅದಕ್ಕೆ ಒ೦ದು ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡೋಣ. ಹೇಗೂ ನನ್ನ ಕಾರಿದೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಾನೇ ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್‍ಗೆ. ಲಗೇಜ್ ಕೂಡ ಇರುವುದರಿ೦ದ ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬ೦ದು ಆಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಸಮಯ ಮಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಪುಸ್ತಕ ಕೊ೦ಡು ವಾಪಾಸ್ ಜೆ.ಪಿ.ನಗರದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಪಿ.ಜಿ. ಹತ್ತಿರ ಬಿಡ್ತೀನಿ."

"ಸೋ ಸ್ವೀಟ್ ಆಫ್ ಯು, ಬಟ್ ನೋ ಥ್ಯಾ೦ಕ್ಸ್. ನಮಗೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಇದೆ. ಹಾಗಾಗೀ ಏನೂ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗಲ್ಲ."

"ನೋಡಿ ನೋಡಿ.... ಇದೇ ತೋರಿಸುತ್ತೆ ಒಟ್ಟಾರೆ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬರುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀವು ನೆಪ ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೀರಾ ಅ೦ತ."

"ನೀವು ಹೇಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಅ೦ದುಕೊಳ್ಳಿ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ವಿನಾಕಾರಣ ತೊ೦ದರೆ ಕೊಡುವುದು ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ಅಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ಸಲುವಾಗಿ ನೀವ್ಯಾಕೆ ದಿನವಿಡೀ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸುತ್ತಬೇಕು."

"ಈ ಪ್ರಪೋಸಲ್ ಕೊಟ್ಟಿರುವವನು ನಾನೇ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ನನಗೆ ತೊ೦ದರೆ ಆಗುವ ಮಾತೇ ಬರಲ್ಲ."

"ಆದ್ರೂ ಬೇಡ. ನನ್ನ ತಮ್ಮನಿಗೆ ನೀವು ಯಾರು ಅ೦ತ ಹೇಳಲಿ. ನಮ್ಮ ಕ೦ಪೆನಿಯ HR ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಮಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗಬಾರದು ಎ೦ದು ಬ೦ದಿದ್ದಾರೆ ಅ೦ತ ಹೇಳಲಾ?"

"ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಬಾಯ್ ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಅ೦ತ ಹೇಳಿ :)"

"ವ್ಹಾಟ್?"

"ಮತ್ತಿನ್ನೇನು... ನಾನು ಯಾರು ಅ೦ತ ನಿಮ್ಮ ತಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳುವುದು ಕೂಡ ನಿಮಗೆ ಒ೦ದು ಸಮಸ್ಯೆ! ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಅ೦ತ ಹೇಳಿ. ವೆರಿ ಸಿ೦ಪಲ್."

"ಆದ್ರೂ ಬೇಡ.. ನಾನು ಬೇಡ. ನಾನು ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಹೋಗ್ತೀನಿ."

"ಏನೂ ಹೇಳಬೇಡಿ. ನಾಳೆ ಎ೦ಟು ಗ೦ಟೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಪಿಜಿ ಹತ್ತಿರ ಬ೦ದು ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ."

"ನಾನು ಬರಲ್ಲ...."

"ನಾಳೆ ಎ೦ಟು ಗ೦ಟೆಗೆ... ಬಿ ರೆಡಿ."

"ಬೈ..."

"ಬೈ...ಮೀಟ್ ಯು ಟುಮಾರೊ."

ಸುಚೇತಾ ಲಾಗ್ ಔಟ್ ಮಾಡಿದಳು."

******************


ಮರುದಿನ ಸುಚೇತಾ ತನ್ನ ಪಿಜಿಯಿ೦ದ ಹೊರಗೆ ಬ೦ದಾಗ ಗೇಟಿನ ಹತ್ತಿರ ನಚಿಕೇತ ಕಾರಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿಕೊ೦ಡು ಕೂತಿದ್ದ. ಸುಚೇತಾ ಹೊರಬ೦ದ ತಕ್ಷಣ ಒ೦ದು ತು೦ಟ ನಗು ಬೀರಿದ.

ಸುಚೇತಾ ಗೇಟಿನಿ೦ದ ಹೊರಬ೦ದಾಗ ನಚಿಕೇತ ಕಾರಿನಿ೦ದ ಇಳಿದು "ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿ೦ಗ್ ಸುಚೇತಾ..." ಅ೦ದ.

ಸುಚೇತಾ ಮುಖ ಸಿ೦ಡರಿಸಿ "ನೀವೇನ್ರಿ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀರಾ ಇಲ್ಲಿ?"

"ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗಲು ಕಾಯ್ತ ಇದೀನಿ..."

"ನಾನು ಬರಲ್ಲ ಅ೦ತ ನಿನ್ನೇನೇ ಹೇಳಿದೆ."

"ನಾನು ಬರ್ತಿನಿ ಅ೦ತ ನಿನ್ನೇನೇ ಹೇಳಿದೆ."

"ನಚಿಕೇತ....ನೀವು ನ೦ಗೆ ಇರಿಟೇಟ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀರಾ... ನನಗೆ ಇದು ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ."

"ನೀವು ಯಾಕೆ ಪ್ರತಿ ಸಣ್ಣ ವಿಷಯವನ್ನೂ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಮಾಡ್ತೀರಾ? ನನ್ನನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಒಬ್ಬ ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಆಗಿ ಯಾಕೆ ನೋಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ನೀವು? ಪ್ಲೀಸ್ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಬೇಡಿ. ಬನ್ನಿ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕೂತುಕೊಳ್ಳಿ. ಸುಮ್ಮನೆ ಯಾಕೆ ಸೀನ್ ಕ್ರಿಯೇಟ್ ಮಾಡೋದು."

ಸುಚೇತಾ ಕೋಪದಿ೦ದ ಕಾರಿನ ಹಿ೦ದಿನ ಸೀಟಿನ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದಳು.

"ನೀವು ಹಿ೦ದೆ ಕೂತರೆ ಮಿರರ್ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮ ಮುಖ ನನಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ." ನಚಿಕೇತ ತು೦ಟನಗು ನಕ್ಕ.

ಸುಚೇತಾ ಮು೦ದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಬಾಗಿಲನ್ನು ರಪ್ ಎ೦ದು ಹಾಕಿಕೊ೦ಡಳು.

"ಪಾಪ ಬಾಗಿಲು... ನಿಮಗೆ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಕೋಪ ಬ೦ದಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಎರಡು ತಟ್ಟಿಬಿಡಿ. ಆ ಬಾಗಿಲ ಮೇಲೆ ಯಾಕೆ ತೋರಿಸ್ತೀರಾ?" ನಚಿಕೇತ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಾ ಅ೦ದ.

ಸುಚೇತಾಳಿಗೆ ನಗು ಬ೦ತು. ಅವಳು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಳು.

"ಏನಾದರೊ೦ದು ಹೇಳ್ತೀರಾ ನನ್ನ ನಗಿಸೋಕೆ. ಸಾರಿ.. ಬಾಗಿಲನ್ನು ರಭಸವಾಗಿ ಹಾಕಿದ್ದಕ್ಕೆ."

"ಹ್ಮ್... ಏನು ಮಾಡೋಣ... ಈ ಪಾಪದ ಹುಡುಗನ ಮೇಲೆ ನೀವು ಸುಮ್ಮಸುಮ್ಮನೆ ಕೋಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತೀರಾ...ನೀವು ಕೋಪ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡಾಗ ನನಗೆ ತು೦ಬಾ ಹೆದರಿಕೆ ಆಗುತ್ತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಹೇಳಿ ನಿಮ್ಮನ್ನ ನಗಿಸೋಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋದು. ನೀವ್ಯಾಕೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನಗುತ್ತಾ ಇರಬಾರದು."

"ನಿಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ಕೋಪ ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಮುಟ್ಟುವವರೆಗೆ ಮಾತು ಬ೦ದ್."

"ಸರಿ.... ನೋಡೋಣ. :)"

ಸುಚೇತಾ ಏನೂ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದಳು.

*****************

ಸ೦ಜಯ್ ಒ೦ಬತ್ತೂವರೆಗೆ ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ತಲುಪಿದ. ಸುಚೇತಾ ನಚಿಕೇತನನ್ನು ಫ್ರೆ೦ಡ್ ಎ೦ದು ಪರಿಚಯಿಸಿದಳು. ಸ೦ಜಯ್ ಹಾಯ್ ಎ೦ದು ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಾದ. ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಸುಚೇತಾ ಕೂಡ ಏನು ಕೆದಕಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.

ಸ೦ಜಯ್ ತನ್ನ ಲಗೇಜಿನ ಜೊತೆ ಹಿ೦ದೆ ಕೂತುಕೊ೦ಡ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ. ಸುಚೇತಾ ಮು೦ದುಗಡೆ ಕೂತಳು. ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಮೌನ ಆವರಿಸಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು.

ಸುಚೇತಾ ಸ೦ಜಯ್ ಬಗ್ಗೆ, ಸ೦ಜಯ್ ವಿಕ್ರ೦ ಬಗ್ಗೆ, ನಚಿಕೇತ ಸುಚೇತಾಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ನಚಿಕೇತ ಮೌನ ಮುರಿದ. "ಯಾಕೆ ಯಾರೂ ಏನೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ... ಸ೦ಜಯ ನೀನು ಕೂಡ ಸುಚೇತಾಳ ಹಾಗೇ ಕಡಿಮೆ ಮಾತನಾಡುವ ಕ್ಯಾಟಗರಿಗೆ ಸೇರಿದವನಾ...?"

ಸುಚೇತಾ ನಚಿಕೇತನನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದಳು. ನಚಿಕೇತ ಸುಚೇತಾಳತ್ತ ನೋಡಲಿಲ್ಲ.

"ಇಲ್ಲ ಹಾಗೇನೂ ಇಲ್ಲ... ಸುಮ್ಮನೆ ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಬೆ೦ಗಳೂರು ಹೇಗಿದೆ ಅ೦ತ."

"ಸರಿ... ಸರಿ... ಮು೦ದುವರಿಸು.... ನಾನು ಸಾ೦ಗ್ಸ್ ಕೇಳ್ತೀನಿ... ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಯೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿರಿ." ನಚಿಕೇತ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಪ್ಲೇಯರ್ ಆನ್ ಮಾಡಿದ.

"Here I am... This is me...." ಬ್ರಾಯನ್ ಆಡಮ್ಸ್ ಹಾಡುತಿದ್ದ.

------------------------------------

It's a new world... It's a new start...

"ಹೌದು.... ಇದು ಹೊಸ ಪ್ರಪ೦ಚ.... ಹೊಸ ಪ್ರಾರ೦ಭ....ಹಿ೦ದಿನದನ್ನು ಹಿ೦ದೆಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಇಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಜೀವನ ಶುರು ಮಾಡಬೇಕು..." ಸ೦ಜಯ್ ಮನಸಿನಲ್ಲೇ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡ.

(ಮು೦ದುವರಿಯುವುದು)